การเผยแพร่นี้ยื่นภายใต้:

ไฮไลท์โฮมเพจ
การสัมภาษณ์เช่นเดียวกับคอลัมน์

ฟาเรนไฮต์ 451

โดย Roger Ash

ทุกตอนนี้ฉันได้รับความรู้สึกว่าการ์ตูนได้รับการยอมรับจากประชากรทั่วไปว่าไม่ใช่แค่สำหรับเด็กเท่านั้น อันที่จริงพวกเขาสามารถเป็นเด็กได้ แต่พวกเขาก็สามารถเป็นวัยรุ่นและผู้ใหญ่ได้เช่นเดียวกับงานศิลปะทุกประเภท เช่นเดียวกับที่ฉันตรวจสอบบางสิ่งบางอย่างเช่นบทความสั้น ๆ นี้เกี่ยวกับ Slate โดย Sarah Boxer รวมทั้งรับรู้ว่าบางคนการ์ตูนจะเป็นขอบเขตของเด็ก ๆ เช่นเดียวกับผู้ที่ไม่สามารถตรวจสอบหนังสือ “จริง” ได้

บางคนฉันเชื่อว่านีลเกมแมน แต่ฉันอาจจะผิดเมื่อระบุบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับผลกระทบนี้เมื่ออธิบายมุมมองของคนบางคนเกี่ยวกับการ์ตูน: คำพูดสามารถเป็นศิลปะได้ ภาพถ่ายสามารถเป็นศิลปะได้ อย่างไรก็ตามการรวมกันของทั้งสองมีไว้สำหรับเด็กเท่านั้น หลังจากอ่านความคิดเห็นของเธอเกี่ยวกับการดัดแปลงการ์ตูนล่าสุดของ Fahrenheit 451 ของ Ray Bradbury โดย Bradbury รวมถึง Tim Hamilton ศิลปินฉันเชื่อว่า Ms. Boxer ส่วนใหญ่น่าจะรู้สึกถึงวิธีนี้เกี่ยวกับการ์ตูนเช่นกัน แต่ฉันจะระบุว่าหนังสืออย่าง Maus ของ Art Spiegleman Will Eisner เป็นสัญญากับพระเจ้าเช่นเดียวกับ Dropsie Avenue รวมถึงพื้นที่ปลอดความเสี่ยงของ Joe Sacco Gorazde สามารถนำความน่ากลัวของสงครามมาใช้บ้าน สภาพของมนุษย์ในการพัฒนาจำนวนมากในวิธีการที่คำหรือภาพถ่ายด้วยตัวเองไม่สามารถทำได้ การบอกเล่าเรื่องราวในฐานะการ์ตูนเป็นวิธีที่ถูกต้องในการบอกเล่าเรื่องราวเป็นนวนิยายภาพยนตร์หรือบทความนิตยสาร

หนึ่งในการถกเถียงหลักของเธอในบทความสั้น ๆ คือการ์ตูนแสดงให้เห็นถึงวรรณกรรม“ dumbing down” ที่แบรดเบอรี่พูดถึงในฟาเรนไฮต์ 451 เช่นเดียวกับการปรับเรื่องราวให้กับการ์ตูนประเภทนี้เป็นเรื่องน่าขัน นี่คือความจริงที่ว่าแบรดเบอรี่เป็นอย่างที่เธอตั้งข้อสังเกตแฟนการ์ตูนและแต่งการปรับตัวเอง ฉันจะเชื่อว่าเขาไม่รู้สึกถึงวิธีการเดียวกันที่แน่นอนเช่นเดียวกับบทความสั้น ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะโต้เถียงกับแบรดเบอรี่ซึ่งไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อปกป้องตัวเอง

และจากนั้นเธอก็เขียนสิ่งนี้หลังจากคำพูดที่ยาวนานจากหนังสือที่พูดคุยกันอย่างชัดเจนว่าวรรณกรรมตกไปอยู่อย่างไร:

“ ฟังดูเหมือนอินเทอร์เน็ตใช่มั้ย บทความข่าวจบลงด้วยการเป็นบล็อกบล็อกจบลงด้วยการทวีต”

ดังนั้นโดยการเขียนเกี่ยวกับสิ่งนี้บนอินเทอร์เน็ตเธอไม่ได้ทำสิ่งเดียวกันกับที่เธอใช้การ์ตูนเช่นเดียวกับแบรดเบอรี่เอง ฉันถามว่าเธอจับประชดที่นั่นหรือไม่?

นอกจากนี้หนึ่งในคะแนนของแบรดเบอรี่ในหนังสือ (อย่างที่ฉันจำไว้) ก็คือผู้คนหยุดอยากเชื่อด้วยตัวเอง นั่นคือภัยพิบัติที่แท้จริงในหนังสือ ผู้คนหยุดจ่ายดอกเบี้ยให้กับสิ่งที่อยู่ในหนังสือและผู้อื่นที่ต้องการให้บอกพวกเขาว่าจะเชื่ออะไรและรู้สึกอย่างไร จุดนั้นดูเหมือนจะหายไปจากชิ้นส่วน

ฉันเชื่อว่าการ์ตูนเป็นศิลปะที่น่าทึ่งที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวประเภทใดก็ได้ที่นักพัฒนาต้องการ Ray Bradbury เป็นหนึ่งในนักเขียน Favortie ของฉัน เช่นเดียวกับในบทความของเธอ Ms. Boxer slams ทั้งคู่และฉันยอมรับว่าเธอกดปุ่มของฉัน บรรทัดล่างบทความสั้น ๆ ของ Ms. Boxer เป็นชิ้นส่วนมุมมองรวมถึงบทความที่ฉันไม่เห็นด้วย

คุณคิดอย่างไร? สิ่งที่คุณต้องการเพิ่มในการสนทนา?

ซื้อ:

Fahrenheit 451 SC

Fahrenheit 451 HC